انواع پرخونی

پرخونی

زمانی که میزان خون در اندام های بدن افزایش پیدا کند فرد دچار پرخونی شده است.

مواردی چون ورزش کردن، وجود عفونت، آسیب دیدن، تب و گرگرفتگی، وجود نارسایی قلبی و ابتلا به ترومبوز موجب ایجاد پرخونی در فرد می‌شود و خون در اندام ها افزایش پیدا می کند.

پرخونی در فرد ممکن است به دلیل بیماری، وجود اتفاقی در داخل بدن و یا پاسخی فیزیکی که به فعالیت بدن داده میشود، باشد.

گاهی نیز ممکن است به صورت مادرزادی فرد به این عارضه مبتلا شده باشد.

پرخونی و یا هایپرمی‌ در دو صورت وجود دارد:

• پرخونی فعال
• پرخونی غیر فعال

پرخونی فعال

زمانی که اندام بدن تقاضای خون بیشتر کند جریان خون افزایش پیدا می کند و پر خونی فعال رخ می دهد که در این حالت فرد هیچگونه کم خونی و فقر آهنی ندارد.

در موارد زیر است که بدن تقاضای خون بیشتر می کند:

• در صورت ورزش کردن، قلب و ماهیچه های به میزان خون و اکسیژن بیشتری احتیاج دارند، از این رو بدن تقاضای خون بیشتر کرده و خون برای تامین مواد مغذی به بدن فرد هجوم می آورد.
• برای هضم کردن غذا پرخونی رخ می دهد.
  زمانی که فردی غذا می خورد بدن باید اقدام به تجزیه آن کرده و مواد مغذی لازم را از آن استخراج نماید و مورد استفاده قرار دهد، از این رو خون به سمت معده و روده جریان یافته تا به انجام این رویه و هضم غذا کمک کند.
• در زمان تب و بالا رفتن دمای بدن، میزان خون زیادی به سمت پوست رفته تا در آزاد کردن گرمای اضافی به بدن کمک کند.
• سرخ شدن و وجود گرگرفتگی در زمان های پیش از یائسگی زنان، که هورمون های بدن در حال متوقف کردن قاعدگی هستند و دچار نوسان هستند، موجب می‌شود که خون به پوست هجوم ببرد.
• وجود انسداد و یا مسدود کردن شریانی موجب بالا رفتن جریان خون در آن قسمت شده که ممکن است به دلیل استراحت طولانی مدت در رخت‌ خواب رخ دهد.
  با رسیدگی کردن به این عارضه خون دوباره جریان پیدا می کند.
• در زمان آسیب دیدن و وجود عفونت بدن برای اینکه زخم مورد نظر بهبود پیدا کند و عفونت رفع گردد خون زیادی را به آن نواحی هدایت می کند تا سلول های ایمنی داخل آن موجب ترمیم گردد.
  چنان چه ضربه ای شدید باشد موجب تورم و پرخونی در آن ناحیه می گردد.

پرخونی غیر فعال

زمانی که به دلیل وجود بیماری، بدن نتواند خون را به درستی پمپ کند و شریان ها عملکردی ضعیف داشته و یا انسداد یا حتی سرطان خون در آنها رخ دهد، افزایش و تجمع خون رخ می دهد. این عارضه در موارد زیر رخ می دهد:

• چنان چه نارسایی قلبی وجود داشته باشد‌، عارضه پر خونی رخ می دهد.
  قلب خون همراه با اکسیژن را به یک طرف از قلب جریان داده و موجب پمپ خون در طرف دیگر میشود و اینگونه خون در بدن جریان پیدا می کند.
  چنان چه پمپ خون توسط قلب به درستی صورت نگیرد موجب احتقاق‌ در کلیه، کبد، ریه و دیگر اندام ها شده و بیماری هایی را در فرد ایجاد می کند‌.
• وجود انسداد در شریانی موجب پرخونی آن شده و با وارد شدن فشار بر رگ ها به دلیل قرارگرفتن در شرایطی که این فشار مداوم باشد، پرخونی و زخم بستر را در فرد ایجاد می کند‌.
• وجود ترومبوز و لخته خون در داخل رگ ها و شریان ها موجب ایجاد انسداد شده و جمع شدن خون در یک ناحیه می گردد.
  ترومبوز به دلایلی چون چاقی، دیابت، صدمه دیدن، سیگار کشیدن، عمل جراحی انجام دادن، اختلال لخته خون، بالا بودن کلسترول و … در فرد رخ می دهد.

برای رفع پرخونی چه کارهایی را می توان انجام داد؟

از جمله کارهایی که برای رفع پرخونی می تواند انجام گیرد عبارتند از:

• رژیمی مناسب قلب داشته باشید زیرا پر خونی معمولا همراه با فشار خون بالا و دیابت است و هر دوی اینها از طریق رژیم غذایی مناسب قابل کنترل هستند.
  باید تا حد امکان از وعده های کم سدیم و غنی از موادمغذی استفاده کرد.
  استفاده از غلات و چربی های سالم، سبزی ها و همچنین میوه ها نیز باید در برنامه غذایی قرار گیرد.
  مصرف گوشت و الکل نیز باید محدود گردد تا سلامت قلب ایجاد گردیده و احتباس مایعات کمتر صورت بگیرد.
• باید برنامه تمرینی و ورزشی منظمی را داشته باشید تا سلامت قلب حفظ گردیده و پمپاژ مایعات به قلب و بازگشت آنها به خوبی صورت گیرد.
  استفاده از ورزش های هوازی معمولی و انجام تمرینات با وزنه های ملایم موجب کسب بهترین نتیجه ها میشود.
  با یک پیاده روی ساده شبانه نیز می توانید نتیجه ای مطلوب کسب کنید.
• وزن خود را در صورت بالا بودن کاهش دهید.
  داشتن سبک زندگی ناسالم از اصلی ترین علت های پر خونی است و با ایجاد تغییراتی در سبک زندگی و کاهش وزن می توان موجب کاهش استرس سیستم های قلبی و عروقی شد و بهتر کردن اندام های بدن را ایجاد نمود.
• استفاده از دارو های رقیق کننده خون برای جلوگیری کردن از ترومبوز ورید عمقی و کبدی لازم است.
  این لخته های خون به دلیل وجود نارسایی و نقص های مادرزادی موجود در قلب ایجاد می گردد و از علائم آن وجود هایپرمی‌ است که از طریق مصرف داروهای رقیق کننده خون می توان از ابتلا به آن جلوگیری نمود.
• استفاده از داروهای فشار خون در صورت تجویز پزشک باید به درستی انجام گیرد.
  قطع کردن دارو بدون‌ اینکه پزشک دستور دهد عوارضی را برای فرد به همراه دارد.
  داروهای فشار خون را گاهی اوقات برای کم کردن پرخونی مورد استفاده قرار می دهند زیرا پرخونی از علائم ناشی از وجود فشار خون بالا است.
  با استفاده از داروی فشار خون می توان فشار خون را کنترل و پرخونی را کاهش داد‌.

همانگونه که گفته شد از طریق استفاده از سبک زندگی ای سالم و مصرف دارو هایی که پزشک تجویز می‌ کند می توان موجب رفع پرخونی شد.

چنان چه از طریق دارو نتوانید پرخونی را کنترل کنید باید داروی مورد نظر تنظیم گردد و چنان چه فرد به کبودی، درد، قرمزی و تورم مبتلا شد باید سریعا به پزشک مراجعه نماید.

عوارض ناشی از پرخونی

با توجه به نوع پرخونی که فرد دارد عوارض ناشی از آن بروز پیدا می کند و ظاهر می گردد.

• اگر فرد به پرخونی فعال به صورت موضعی حاد مبتلا شده باشد می توان به وجود التهاب پی برد.
• اگر فرد پرخونی غیر فعال به صورت موضعی مبتلا گردیده باشد می توان به وجود پیچ خوردگی در روده ها و یا رحم فرد پی برد.
• اگر پرخونی از نوع مزمن غیر فعال موضعی باشد می توان به وجود تومور و یا آبسه ای که در حال گسترش یافتن است پی برد.
• اگر پرخونی غیر فعال و همراه با احتقاق باشد موجب ایجاد مشکلات قلبی میشود‌ و با توجه به محل درگیری قلب روی اندام های بدن تاثیر می گذارد.